| (Levens)Verhalen |
 |
In de nacht van 21 op 22 juni 1943 crashte even na 2.00 uur in Boxtel voor de tweede keer die nacht een geallieerde bommenwerper. Twee leden van de bemanning sneuvelden, drie van hen werden gevangen genomen door de Duitsers en twee wisten juist uit handen van de Duitsers te blijven.
Die twee waren de co-piloot Alfred Hagan en F. Hawthorne. Deze laatste wist België te bereiken, maar viel daar alsnog in Duitse handen. Een heel ander verhaal beleefde Alfred Hagan. Die was geland in Sparrenrijk, het bosrijke gebied ten zuiden van Esch.
Aan de Gestelseweg 10 te Esch stond het huis Esschenreen, toen bewoond door de familie Reynders, oorspronkelijk afkomstig uit Amsterdam. Het gezin telde in 1943 drie kinderen, Eduard, Ben en Tessa, op dat moment respectievelijk 21, 19 en 17 jaar oud. Ben was ondergedoken bij zijn oom A. Manché in Breukelen, terwijl Eduard, die in Rotterdam vliegtuigbouwkunde studeerde, teruggekomen was naar Esch.
Het brandend neerstortende vliegtuig was gezien door Bertus de Greeff, buurman van de Esschenreen. Hij snelde naar Reynders en zei “Eduard, ik heb een parachute boven het bos neer zien komen, durfde gij d’r heen”. Ed ging het bos in, vond “The Englishman” en nam hem mee naar huis. Het was Alfred Hagan die snel wat van Eds kleding kreeg, waarna zijn papieren werden verbrand. Alfred zelf werd verborgen in een zolderruimte onder het rieten dak.
Hij zat daar goed en wel, of de Duitsers klopten aan om te vertellen dat ze uit moesten kijken naar ontsnapte vliegeniers. De volgende dag vond Eduard het afgebroken staartstuk van de Halifax met daaraan nog de bebloede parachute van boordschutter King. Gerardus van Brunschot vond zijn lijk in een weiland vlakbij de Esschestroom.
Maar wat nu te doen met de levende airman Hagan? In april van dat jaar had jongere broer Ben in Breukelen al ervaring opgedaan. Niet alleen had hij een Nieuw-Zeelandse parachutist via via naar Den Haag begeleid, maar hij was zelfs met deze vliegenier en nog een stel andere mensen naar Engeland overgestoken, nota bene in een boot die ooit in Esch was gebouwd! Het Breukelense contact moest ook voor Alfred Hagan gaan werken.
Na een dag of vier kwam ene Anton Schrader, gewaarschuwd door de familie Manché uit Breukelen, naar Esch om Hagan op te halen. Via het Haagse schuiladres verliet Hagan op 30 juli 1943, samen met tien andere personen, het Haringvliet voor een geslaagde overtocht naar de omgeving van Sheerness. Deze ontsnapping kreeg nog een romantisch staartje.
Ben Reynders was namelijk in Engeland als radaroperator terecht gekomen bij de dienst Motor Torpedo Boat. Tijdens een verblijf in Londen kreeg hij op het R.A.F. Commandocentrum een brief van Alfred Hagan met een verslag van diens Essche avonturen. Daarin stond dat Ben altijd welkom was bij Alfreds zus. Ben ging erheen en bleef er wonen. De zus van Hagan had twee dochters en na de oorlog is Ben getrouwd met de jongste daarvan. Zij kregen twee zoons en een dochter.
Deze tekst is gebaseerd op het artikel van N. van de Langenberg-Scheepers, “Esschenreen ten tijde van de Tweede Wereldoorlog : Gestelseweg 10, te Esch” in De Kleine Meijerij 53 (2002), p. 41-47.
|
1881 - 1974 (92 jaar)
Heeft 22 voorvaders en 13 nakomelingen in deze stamboom.
1849 - 1914 (65 jaar)
